Lockdown. Schok voor het systeem. Een glitch in de Matrix. Het Nieuwe Normaal. Had iemand dit kunnen voorspellen? Is dit iets waar we ons van te voren op hadden kunnen voorbereiden? In het begin is het nieuws vaag, tegenstrijdig, verontrustend ja - zal de operatie normaal doorgaan of zal het hele systeem plotseling worden uitgeschakeld door een grote aan/uit schakelaar? Er zit een decimale fout in het systeem. Een fout ter grootte van een nul of een één. Zelfs de kleinste programmeerfout in de algoritmen en het wereldwijde vrachtverkeer loopt vast, zelfs de kleinste anomalie, een virus in het systeem en de vliegtuigen blijven op de luchthavens, het wereldwijde passagiersverkeer komt praktisch tot stilstand, taxfreeshops verkopen geen parfum en vliegmijlen stapelen zich niet op, vertrek- en aankomstborden zeggen vertraagd, vertraagd, vertraagd, en buiten de luchthaven staan nietsnuttende taxichauffeurs te keuvelen over het uiteindelijke doel van het leven. Zelfs het kleinste virus in het systeem en de grenzen van het koninkrijk zijn gesloten, de snelwegen zijn leeg van forenzen, kinderen gaan niet naar school en moeders gaan niet naar de sportschool, de wereldkampioenschappen schoenwerpen van komende zomer zijn afgelast, ja, ook dat.

Mensen consumeren niets anders dan hun bankstel en de sporen van nabijgelegen bossen, en de streamingdiensten nemen de hele wereld als abonnee. De samenleving lijkt overeind te blijven, maar gelukkig nog wel op eigen benen. Grote bouwprojecten liggen stil. Bouwwerkzaamheden zijn niet gemakkelijk, niet dat het dat ooit was. De consument aarzelt, ziet de toekomst niet, huizenkopers verschijnen niet op een open huis, grote investeringen worden nu uitgesteld tot een zekerder toekomst, ongeacht de sector. Onderaanneming slaat toe, arbeidskrachten kunnen de bouwplaats niet op, de voorraden van de leverancier zijn overvol of leeg; de logistiek kijkt met afgrijzen naar de gebeurtenissen en vraagt zich af - is dit allemaal onze schuld?

 Wij beginnen de volle omvang van onze afhankelijkheid te begrijpen; de gevoeligheid en kwetsbaarheid van dit hele massieve bouwwerk ter grootte van de aarde. Het probleem waarvoor wij nu allen staan is niet plaatselijk, zelfs niet op nationaal niveau, maar historisch op wereldschaal, uniek voor de ondertekenaar en zijn generatie althans.

Laten we vooruit gaan. Laten we vooruit kijken. Concentreer je op de kernactiviteiten. Dit is de boodschap uit het veld. Dit is hoe we het doen, dit is hoe we hier overheen komen, we moeten. Nog geen grote paniek, nog niet te veel zorgen, laten we het wat rustiger aan doen, uitstellen, wachten. Maar hoe lang gaat dit duren? Hoelang houden we het vol? Dit lijkt nu de sfeer en de geest van de bouwsector te zijn. Zij is natuurlijk gewend aan turbulentie, heeft altijd het ergste verwacht en is voorzichtig in haar bewegingen. Zij wacht op het ogenblik dat alles weer normaal wordt. Wij wachten allemaal. Maar de vraag is: zal dat ooit gebeuren? Of is dit "het nieuwe normaal", zoals zoveel mensen schijnen te denken?

De waarheid is dat niemand het weet. Maar om op de toekomst te kunnen anticiperen, moeten wij ons op zijn minst dit nieuwe normaal voorstellen. Het werk moet in de toekomst worden voortgezet, ook al wordt alles van aangezicht tot aangezicht tot het strikte minimum beperkt. De werven moeten nog steeds op een georganiseerde manier en binnen een nauwkeurig gemeenschappelijk tijdschema kunnen werken. Komen de goederen correct en op het juiste moment aan de rand van het perceel aan, wie is verantwoordelijk voor de aanpassingen en de kosten daarvan, wie beschikt over alle nodige gegevens en wie is verantwoordelijk voor de doorstroming daarvan, werkt de keten naar behoren, zelfs als mensen zich op hun afgelegen werkplekken bevinden binnen een straal van honderd kilometer, sommigen in quarantaine, sommigen maandenlang niet naar het land of zelfs het continent kunnen terugkeren, niet terug kunnen naar hun bureau waar alle belangrijke papieren liggen... ja, in de middelste lade, daar ben ik zeker van... of zo herinner ik het me. En zoals iedereen in de sector weet, kan zelfs één dag stilstand op een bouwplaats leiden tot een financiële ramp.

De bouwer bouwt, en de show moet doorgaan, hoe nieuw het normale ook blijkt te zijn. Zelfs als deze lockdowns een "jaarlijks" iets worden, moeten de bouwplaatsen hun schema's en bedrijfsprestatiedoelstellingen halen. En zelfs als mensen niet op dezelfde manier naar het open huis stromen, moet klanten die op hun bank thuis zitten een aantrekkelijk kanaal worden geboden waarlangs de aankoop- en materiaalconfiguratieprocessen zo aangenaam en natuurlijk mogelijk verlopen, een plek waar ze zelfs met een VR-bril op hun dromen kunnen blijven waarmaken.

De informatiestroom. Coördinatie. Samenwerking. Punctualiteit. Dit zijn de hoekstenen en zullen dat ook blijven. Ik geloof dat we allemaal al een hele tijd op weg zijn naar dit zogenaamde "nieuwe normaal". Nu zijn we alleen gedwongen om het onvermijdelijke te versnellen. Met een gecentraliseerd platform kunnen de operaties non-stop blijven draaien en kan de koers worden aangehouden tijdens de storm, ongeacht hoe hard die toeslaat en van waar. Dus ondanks de recente gebeurtenissen die de hele wereld treffen, blijven we bij GBuilder vol vertrouwen op weg naar een nieuwe, meer geïntegreerde morgen.

Laten we hopen dat alles snel weer normaal wordt. Voor nu, wees veilig!